Of ik even een blog wilde schrijven over het vaderschap, vroegen ze me bij Mom & co. “Ja, leuk”, zei ik. Maar toen ik ging nadenken werd het toch een beetje grijs. De herinneringen dan, hè? Niet m’n haren. Of nou ja, ook mijn haren.
Het ouderschap, waar zal ik beginnen?
Toen ik aan mijn vrouw vroeg: “Wat zou jij willen lezen in een blog over het vaderschap?”, kregen we het al gauw over blunders. En die waren er. Baby de luier verkeerd om aan doen, baby laten vallen, baby in de lucht houden na een voeding (ja ik kreeg kots in mn mond), ontdooide moedermelk verprutsen; het is allemaal gebeurd en het is allemaal goed afgelopen.
Met de handen in het haar.
Maar voor de meest lachwekkende anekdote moet ik terug in de tijd. Na een geplande keizersnede in oktober 2018 en een paar nachten ziekenhuis waren we net samen thuis. Kobe meldde zich keurig zo rond de drie uur voor wat melk van mams. Maar tijdens die beruchte derde nacht ontstaat er stuwing. Wij mannen weten hoe we een flesje bier ter mond dienen te nemen, maar uit een soort bowlingbal drinken is moeilijker. Al helemaal voor een baby van enkele dagen oud. Het gevolg: Paniek! Baby wil drinken, wij discussiëren, proberen houdingen en maken hamburgers van tieten. Als je als lezer nu denkt; waar hééft deze man het over; als je borst met tepel zachtjes kneed tot een hamburgervorm, hapt de baby mooi aan. Prachtige metafoor, ik weet namelijk donders goed hoe je een hamburger eet. Maar het werkte niet. Twee paar handen aan één borst, huilende baby. Kobe worstelde met deze sloopkogels, en moeder incasseerde de pijn en het werd later en moeilijker.
Inventief zijn in het ouderschap loont.
Toen kregen we het lumineuze idee om met de hand te kolven op een grote lepel. Uit die lepel trokken we dan een klein spuitje moedermelk op. En langs mijn pink waar Kobe op sabbelde spoten we wat melk in. Het werkte, maar daar was ook alles mee gezegd. Wat moet het prachtig zijn geweest om deze hilarische situatie aanschouwd te hebben!
Onthoud, andere ouders doen ook maar wat.
Ik denk dat ieder stel nieuwe ouders wel dit soort verhalen heeft. En als ik daar een les uit moet halen is; alles komt goed! (en regel een kolfapparaat uit voorzorg). Ja, alles is overweldigend en nieuw en je kijkt iedere tien minuten of je baby nog wel ademt. Maar dit voorzichtige, haast angstige gevoel heeft een functie: namelijk dat je scherp blijft en leert. Je weet wel of het goed komt of dat er echt iets aan de hand is en je hulp moet inschakelen. Dus observeer, luister en leer van je kindje. Heb vertrouwen!
Ook na die eerste prille periode maakte ik blunders als vader. Sterker nog; ik maak ze nog steeds. Maar na 3 jaar huppelt er gewoon een vrolijk, gezond mannetje rond in ons huis, dat is prachtig! Oh en inmiddels weet je vast alles al over de Online Zwangerschap, maar wist je dat Mom & co ook een cursus heeft voor de periode ná de bevalling? Die heet ‘Een baby… En nu? Check die zéker